Διηγείται ο γέροντας Ιερόθεος ο αγιορείτης σε κάποιον προσκυνητή:
"Η καταγωγή μου είναι από ένα χωριό των Σερρών κοντά στον ποταμό Στρυμόνα.
Στα χρόνια του εμφυλίου τα αδέλφια μου ήθελαν να με πάρουν στο βουνό και εγώ αντιδρούσα. Μια μέρα κατέβηκαν των Θεοφανείων για να με πάρουν με το ζόρι.
Εγώ τους ξέφυγα και έπεσα στα ορμητικά νερά του Στρυμόνα για να σωθώ. Όμως κολύμπι δεν ήξερα και όπως με παρέσυραν τα νερά επικαλέσθηκα τον Άγιο Νικόλαο.
Αίφνης βλέπω να με κρατούν δυο χέρια από τους ώμους και να με τοποθετούν πάνω σε ένα κορμό δένδρου που και αυτόν το παρέσερνε το νερό.
- Ήμουν που ήμουν παγωμένος, τώρα πάγωσα περισσότερο από το γεγονός αυτό, με αποτέλεσμα να ακινητοποιηθώ πάνω στον κορμό.
- Οπότε ακούω μια φωνή από πίσω μου…
- Βρε ευλογημένε σε έβαλα που σε έβαλα πάνω στο κορμό, κούνα και συ τα χέρια σου.
Έτσι βγήκα στο Δέλτα του Στρυμόνα και με την βοήθεια ψαράδων της περιοχής βρέθηκα στο Περιβόλι της Παναγίας και έκτοτε ο Άγιος Νικόλαος έγινε προστάτης μου.
Και έγινε προστάτης όταν είχα πειρασμικές (δαιμονικές) επιθέσεις που πολλές φορές είχαν και υποστατική (φανερή) παρουσία απέναντι μου.
Από εμπειρία έμαθα να περιφρονώ και να αδιαφορώ όταν παρουσιαζόταν τα ταγκαλάκια (σατανάδες) για να με πειράξουν.
Όπλο μου ήταν το εργόχειρο της ευχής («Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με»).
Μία μέρα παραμονή των Θεοφανείων επισκέφτηκαν το κελί μου με άγριες διαθέσεις, λέγοντας μου…
- «Βρε κακόγερε, πως μας γλύτωσες τότε τα Θεοφάνεια που σε κυνηγούσαν τα αδέλφια σου για να σε σκοτώσουν;
Εσύ μας περιφρονείς,
αλλά οι άνθρωποι έξω στο κόσμο όταν μας βλέπουν μας ονοματίζουν..
Και οι μεν παλιοί μας έλεγαν καλικάντζαρους,
οι δε νέες γενιές μας λένε «εξωγήινους»
και πολύ χαιρόμαστε για την νέα ονομασία μας!. 
No comments:
Post a Comment