Και θα έρθει ημέρα μεγάλη, που η γη θα τρανταχτεί στα θεμέλιά της.

Η Αθήνα θα σείεται σαν καλάμι στον άνεμο· σπίτια θα πέσουν, δρόμοι θα σκιστούν σαν πανί,

και η φωνή του κράτους θα σιγήσει πίσω από ερείπια και πανικό.

Κι ενώ οι άνθρωποι θα ψάχνουν νερό, φάρμακα και ελπίδα,

απ’ την Ανατολή θα σηκωθεί καπνός.

Με τη σκέψη πως “τώρα είναι η ώρα”,

θα έρθουν — όχι με σπαθιά, αλλά με ψέματα και χάρτες.

Κι οι θάλασσες του Αιγαίου δεν θα είναι πια ήσυχες.

Όμως από τις στάχτες, λένε,

θα σηκωθεί ξανά η φωνή του λαού·

κι εκεί που έμοιαζε πως όλα τελείωσαν,

θα αρχίσει κάτι που κανείς δεν περίμενε.