Ἡ Γερόντισσα τῆς Κρήτης Γαλακτία εἶχε ἰδιαίτερη εὐλάβεια στὸν Ἅγιο Γεώργιο Τροπαιοφόρο. Ἀπὸ μικρὸ κορίτσι τὸν ἔβλεπε καὶ συνομιλοῦσε μαζὶ τοῦ μέχρι ποὺ κοιμήθηκε 20 Μαΐου 2021. Στὴ συνέχεια θὰ διαβάσουμε τί εἶχε πεῖ ἡ ἴδια γιὰ τὸν Ἅγιο Γεώργιο.
Συνομιλία τῆς Γερόντισσας μὲ τὸ Μητροπολίτη Μόρφου
Μητροπολίτης Μόρφου: Ὁ Ἄι-Γιώργης γιατί ἀγαπιέται τόσο;
Γερόντισσα: Γιατί παιδί μου ἔχει μεγάλη δύναμη καὶ ὅπου τοῦ φωνάζουνε πάει… Τρέχει συνέχεια… Δὲν σταματᾶ καθόλου…
Ἡ Γερόντισσα Γαλακτία ἔβλεπε πολλοὺς ἁγίους
«Ἔρχονται οἱ καβαλάρηδες ἅγιοι: Δημήτριος, Γεώργιος, Μηνὰς καὶ Νικήτας. Οἱ Γεώργιος καὶ Δημήτριος εἶναι κοπέλια. Νεαρούδια 23 ἄντε 25 ἐτῶν. Ὁ Νικήτας εἶναι λίγο πιὸ ψηλός. Ξανθὸς στὰ μαλλιὰ σὰν τὸ λινάρι. Ὁ Μηνὰς εἶναι θηρίο. Εὔσωμος, ψηλός, πλαταράς, μελαμψὸς λίγο καὶ πολὺ πιὸ μεγάλος στὴν ἡλικία. Τὸ ἄλογό του δὲν τὸ κάνει καλά. Χτυπᾶ τὰ πόδια του, χλιμιντρίζει… Αὐτὸς εἶναι ὁ ἡγέτης τῆς παρέας. Ὁ ἀπόστολος Τίτος ψηλός. Ὁ ἅγιος Σπυρίδων ψηλός. Ὁ ἅγιος Νικόλαος πιὸ χαμηλὸς ἀλλὰ ὄχι κοντός».
Στὸ «ἀπάνω σπίτι» μὲ τὸν Ἄι-Γιώργη!
Ἡ Γερόντισσα ἀπευθυνόμενη στὸν π. Ἀντώνιο καὶ στὶς φροντίστριές της:
ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ: «Περιμένω τὸν ἅγιο Γεώργιο».
Π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ: «Ποῦ θὰ πᾶτε;»
ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ: «Στὸ ἀπάνω σπίτι»
Π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ: «Τώρα θὰ πᾶτε;»
ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ: «Μόλις βραδιάσει».
Π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ: «Θὰ μὲ πάρεις κι ἐμένα;»
ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ: «Τί νὰ σοῦ κάμω. Δὲν εἶναι στὸ χέρι μου».
Γερόντισσα Γαλακτία: «Ἔρχεται ἡ Θεία Δικαιοσύνη»
(20 Αὐγούστου 2016)
Ἡ Γερόντισσα ἀπευθυνόμενη στὸν π. Ἀντώνιο καὶ τὸν κ. Α.Μ.
ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ: «Ἔρχονται κάθε βράδυ Ἅγιοι… Μπουλούκι καμιὰ φορά. Τί ὡραῖα ποὺ νοιώθω… Κουβεντιάζουμε… τοὺς ἀσπάζομαι…».
Π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ: «Ἀφοῦ δὲν ἔχουν σῶμα, πὼς τοὺς ἀσπάζεσαι;»
ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ: «Κάτι ἔχουν…».
Π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ: «Τί σοῦ λένε;»
ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ: «Πολλᾶ… Δὲν ξέρω νὰ τὰ πῶ. Ἔρχεται ἀναμπουμπούλα. Ξεγυμνωσιὰ καὶ βρωμιὰ στὸν κόσμο. Κανεὶς δὲ μιλάει. Ἔρχεται ἡ Θεία Δικαιοσύνη. Λίγο θὰ κρατήσει τὸ κακὸ στὴν Ἑλλάδα. Μετὰ δόξα. Παντοῦ ὁ Θεός. Μετὰ κάθε μέρα δοξολογία στὸν Θεό. Κάθε μέρα… καὶ μιὰ μέρα οἱ πιὸ πολλοὶ θὰ γονατίσουνε ἐνώπιόν Του…».
Π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ: «Ποιοί ἔρχονται;»
ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ: «Οἱ καβαλάρηδες. Αὐτὸς ὁ Μέγας Γεώργιος. Ὁ Νικήτας! Ὁ Δημήτριος! Ὁ Μαυριδερὸς Μηνάς, τὸ θηρίο, ὁ πλαταράς! Ξέρετε τί δύναμη ἔχει αὐτός; Μεγάλη καὶ φοβερὴ δύναμη ὁ Μηνάς. Αὐτὸς εἶναι ψαρὸς λιγάκι πιὸ μεγάλος ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Τώρα -μοῦ λένε- τρέχουνε πρὸς τὰ μέσα… ἀνατολικά… Μάχονται τοὺς γραντισμένους (δαιμονισμένους) ποὺ σφάζουνε τοὺς χριστιανούς… Ἐκεῖ θὰ ξεβγάλουνε ὅλα τὰ παράσιτα τοῦ σατανᾶ… Ἔχουνε οἱ καβαλάρηδες ξεσηκωθεῖ μὲ πολλὲς Οὐράνιες Δυνάμεις…».
Ἔβλεπε τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς περιέγραφε μὲ κάθε λεπτομέρεια
Ἡ γνωστὴ σὲ ὅλους τοὺς ἐπισκέπτες τῆς Γερόντισσας Γαλακτίας, κυρία Ριρίκα Κουμαντάκη – Χρονάκη ὑπῆρξε τὸ «παιδὶ» τῆς Γερόντισσας ἀπὸ τότε ποὺ γεννήθηκε. Εἶχαν μιὰ μοναδικὴ σχέση ἰσόβιας πορείας. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ μιλᾶμε γιὰ τὴ Γερόντισσα καὶ αὐθόρμητα νὰ μὴν πάει ὁ νοῦς μας καὶ στὴν εὐγενικὴ καὶ ἀρχοντικὴ κυρία Ριρίκα. Ἡ κυρία Ριρίκα μᾶς διηγεῖται γιὰ τὴν Γερόντισσα:
Κάθε μέρα! Κάθε πρωὶ ἔπρεπε μὲ πολὺ εὐλάβεια νὰ περιμένω νὰ περάσει ἀπὸ ὅλες τὶς εἰκόνες. Προσκυνοῦσε καὶ κουβέντιαζε στοὺς Ἁγίους…
Πρὶν τὸ φαγητό, πήγαινε καὶ προσκυνοῦσε τὶς πολλὲς εἰκόνες ποὺ ἦταν κολλημένες στὸ ψυγεῖο της. Ἐκεῖ συνομιλοῦσε συνήθως μὲ τὸν Ἄι-Γιώργη…
Ἔβλεπε τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς περιέγραφε μὲ κάθε λεπτομέρεια. Εἰδικὰ τὰ τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς της ποὺ ἦταν τελείως κοπελάκι στὴν καρδιὰ καὶ δὲν καταλάβαινε ὅτι τὴν θαυμάζαμε. Εἰδικὰ παρίστανε τὸ ἄλογο τοῦ Ἄι-Γιώργη. «Ἀνεβαίνω- ἔλεγε- σ’ αὐτὸ καὶ μὲ γυρίζει, ἀλλὰ δὲν ὑπάρχει τρόπος νὰ σᾶς μεταφέρω εἰκόνες καὶ φωτογραφίες ἀπὸ τοὺς μυστηριώδεις κόσμους ποὺ μὲ πάει…».
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: “Ἡ ὁσία Γερόντισσα Γαλακτία τῆς Κρήτης”, σελ. 108, 115, 148, 219, 226, ἐκδ. Θεομόρφου της Ἱ. Μ. Μόρφου
Ἡ Γερόντισσα Γαλακτία θυμᾶται τὴν θαυμαστὴ ἐμφάνιση τοῦ Ἄι-Γιώργη κατὰ τὴν διάρκεια τῆς γερμανικῆς κατοχῆς!
«Στὴν Γερμανικὴ κατοχὴ ὁ πατέρας μου ἦταν ὅμηρος τῶν Γερμανῶν μαζὶ μὲ ἄλλους ἐπίλεκτους Πομπιανούς. Δὲν ἔπρεπε νὰ ἀπομακρύνονται πολὺ ἀπὸ τὸ χωριὸ καὶ κάθε Σάββατο μεσημέρι ἔδιναν «παρὼν» στὴν κομαντατούρ. Ἦταν ἐκεῖ ποὺ ἦταν ἡ ἀστυνομία, δίπλα στὸν παλαιὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Ἐκεῖ εἶναι σήμερα κτισμένη ἡ μεγάλη Ἐκκλησία. Ὅταν καθυστεροῦσαν νὰ ἐπιστρέψουν, ἡ μάνα μου μὲ ἔστελνε ἀνήσυχη: “πήγαινε παιδί μου νὰ δεῖς μὲ τρόπο ἀπ’ ἔξω γιατί ἀργοῦν”. Ἐγὼ πήγαινα καὶ γονάτιζα στὸν Ἄι-Γιώργη. Μὲ δάκρυα τὸν παρακαλοῦσα γιὰ τὸν ἀγαπημένο μου πατέρα καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους. Κάποτε ἕνα διακριτικὸ ἄγγιγμα στὸ κεφάλι μὲ ξάφνιασε. Σήκωσα τὰ μάτια μου καὶ εἶδα ἔκπληκτη ἕνα νεαρὸ στρατιώτη μὲ ἀρχαία στολή. Μοῦ χαμογέλασε καὶ μοῦ εἶπε: “μὴ φοβᾶσαι! Ἡ Πόμπια καὶ ὁ πατέρας σου εἶναι στὰ χέρια μου!” ἔπειτα χάθηκε. Ἦταν ὁ Ἅγιος Γεώργιος! Δὲν τὸ εἶπα ποτέ. Τὸ λέω τώρα γιὰ δόξα δική Του».
No comments:
Post a Comment